 |
Αφορά όσους δεν έχουν άδεια χρήσης νερού
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΑΛΙΟΣ | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Σημαντικές αλλαγές στον τρόπο που η Πολιτεία διαχειρίζεται τους αιγιαλούς και τις παραλίες της χώρας, με στόχο, μεταξύ άλλων, την ενίσχυση της επιχειρηματικής εκμετάλλευσης της ακτογραμμής προωθούνται με το σχετικό σχέδιο νόμου του υπουργείου Οικονομικών. Ανάμεσα στις προτάσεις βρίσκονται η μείωση των περιορισμών που ισχύουν σήμερα στην παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας σε δήμους και ιδιώτες, η νομιμοποίηση αυθαιρέτων που χρησιμοποιούνται για επιχειρηματικούς σκοπούς, αλλά και η διευκόλυνση της κατασκευής έργων που εξυπηρετούν παραθαλάσσιες επιχειρήσεις.
Για πρώτη φορά στον κόσμο, Ευρωπαίοι ερευνητές παρήγαγαν «ηλιακό» καύσιμο αεροσκαφών από ηλιακό φως, νερό και διοξείδιο του άνθρακα (CO2), στο πλαίσιο του ερευνητικού έργου SOLAR-JET, που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Με τη νέα τεχνολογία μελλοντικά θα παράγονται καθαρότερα και άφθονα καύσιμα για τα αεροπλάνα, αλλά και άλλα μεταφορικά μέσα, όπως τα αυτοκίνητα.
Έτσι, θα ενισχυθεί η ενεργειακή ασφάλεια, ενώ και ένα από τα βασικά αέρια του θερμοκηπίου που ευθύνονται για την υπερθέρμανση του πλανήτη, το διοξείδιο, θα μετατραπεί σε χρήσιμο πόρο.
Νέος παθολογικός εχθρός που διαχειμάζει στα πλατάνια, εισήλθε στη χώρα μας το Φθινόπωρο του 2003. Η ασθένεια του «μεταχρωματικού έλκους του πλατάνου», που προκαλείται από το μύκητα Ceratocystis fimbriata f.sp. platani. Εντοπίσητκε πρώτη φορά στις Η.Π.Α. το 1935 και θεωρείται είδος της Βόρεια Αμερικής. Το παθογόνο έχει ξενιστές μόνο είδη πλατάνου. Η ασθένεια είναι καταστρεπτική και η πιο επικίνδυνη για τα πλατάνια ολόκληρου του κόσμου. Μεγαλύτερη ευαισθησία παρουσιάζουν τα νεαρά δέντρα στα οποία ο θάνατος μπορεί να έρθει σε διάστημα μικρότερο των 2 ετών. Τα μεγαλύτερα δένδρα μπορούν να επιβιώσουν για αρκετά χρόνια μετά την προσβολή τους από το παθογόνο, ωστόσο, ο θάνατος των προσβεβλημένων φυτών είναι αναπόφευκτος.
Ο μύκητας Ceratocystis platani είναι ασκομύκητας της οικογένειας Ophiostotomataceae της τάξης Microascales και προσβάλλει μόνο είδη πλατάνου. Ο ανατολικός πλάτανος που υπάρχει στην Ελλάδα και σε όλη την Νότιο-Ανατολική Ευρώπη (Platanus Orientalis) είναι ιδιαίτερα ευπαθής στο παθογόνο, σε αντίθεση με το δυτικό πλάτανο (Platanus Occidentalis) που απαντάται στη Βόρεια Αμερική και είναι περισσότερο ανθεκτικός. Εξ’ άλλου και ο σφενδαμόφυλλος πλάτανος (Platanus x acerifolia) που είναι φυσικό υβρίοδιο των δύο παραπάνω παρουσιάζει ιδιαίτερη ευαισθησία. Ακόμα ο Platanos Racemosa (Πλάτανος της Καλιφόρνια) προσβάλλεται από τον παθογόνο μύκητα.
Η σύσταση της υπηρεσίας
Η Ελληνική Δασική Υπηρεσία συστήθηκε το 1830 και θεσμοθετήθηκε με το Β.Δ. “Περί διοργανισμού των Δασονομείων” τον Σεπτέμβριο του 1836. Αφού πέρασε από «μύρια κύματα», πότε με παραγκωνισμό, ή και με διάλυση ακόμη (το 1877 ανατίθεται η φύλαξη των δασών στη Χωροφυλακή και η διαχείριση στους Οικονομικούς Εφόρους), οργανώθηκε με αυτοτέλεια και κάποια αυτάρκεια, μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας και αργότερα της Θράκης (1922).
Ανατρέχοντας στο βιβλίο “ΔΑΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ” του Πάνου Γρίσπου, Δασολόγου, διαβάζουμε. “Διαχείριση δασών με τη σύγχρονη επιστημονική έννοια δεν υπήρχε, ούτε υπήρξε μεταγενέστερα, μέχρι τη λήξη της τουρκοκρατίας (1922)… Υπ’ αυτούς τους όρους τα δάση υποβαθμίζονταν ποιοτικά, ενώ απογυμνώνονταν αυτά που ήσαν κοντά στους οικισμούς και στους δρόμους μεταφοράς” (σελ. 129). Όσο για την Πολιτεία; Αναφέρει: «Ωρίμαζε η σκέψη ότι το δασικό λεγόμενο προσωπικό ήτο εντελώς παρασιτικό και μάλλον επιζήμιο για το Δημόσιο. Επί πλέον καταπίεζε τον συναλλασσόμενο με τα δάση πολίτη και του προκαλούσε δυσανασχέτηση» (σελ.225)
Χαρακτηριστική είναι η 164/1883 απόφαση του Αρείου Πάγου σε συζήτηση για το αν επί βλάβη ή φθορά δάσους έχει εφαρμογή ο Ποινικός Νόμος, το ανώτατο δικαστήριο αποφάνθηκε αρνητικά με την αιτιολογία ότι «η συντήρηση των Δασών δεν ενδιαφέρει το κράτος». Ενώ ο αρμόδιος Υπουργός κραύγασε σε παρόμοια περίπτωση «Χρήματα θέλω και όχι δάση» (σελ. 129).
Το 1893 ιδρύεται κεντρική Υπηρεσία Δασών, αποκαλούμενη ΤΜΗΜΑ ΔΑΣΩΝ, που υπάγονταν στο Υπουργείο Οικονομικών.
Το 1896 ιδρύεται η Δασοκομική Σχολή Βυτίνας, οι απόφοιτοι της οποίας τοποθετούνταν στα Δασαρχεία, δίπλα στους Αξιωματικούς της Χωροφυλακής, ως δασοτεχνικοί εισηγητές.
Μόλις το 1917 ιδρύεται η Δασολογική Σχολή, ως ανεξάρτητη, μαζί με τη δίδυμη θα λέγαμε Γεωπονική Σχολή στην Αθήνα και το 1927 μεταφέρεται στη Θεσσαλονίκη.
Με το από 9.9.1931 Π.Δ, θεσμοθετείται και η εκπαίδευση των Δασοφυλάκων.
Έτσι ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος βρίσκει τη Δασική Υπηρεσία θεσμοθετημένη και διαβαθμισμένη σε μονάδες: Δασαρχεία, Δασονομεία, Δασοφυλάκεια.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ολοκληρώθηκαν οι συσκέψεις της Ομάδας Εργασίας για την Αναμόρφωση των Δασικών Υπηρεσιών με τη σύνταξη εισηγητικού πορίσματος που θα παραδοθεί στον Αναπληρωτή Υπουργό ΠΕΚΑ. Μετά την αξιοποίηση των ποιοτικών και ποσοτικών στοιχείων που δόθηκαν από τις αρμόδιες υπηρεσίες, αλλά και την αξιολόγηση των απόψεων που κατέθεσαν περιβαλλοντικοί και συνδικαλιστικοί φορείς, τα μέλη της Επιτροπής υπό την προεδρία του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής κ.Μανώλη Αγγελάκα κατέληξαν σε σειρά προτάσεων για την αποτελεσματικότερη λειτουργία των Δασικών Υπηρεσιών.
Δελτίο τύπου εξέδωσε το Γραφείο Τύπου του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για τη δημιουργία εθνικού καταλόγου για τα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά.
| Επόμενο > |